Jak tak mam z połową ambitnych filmów. Najlepsze filmy są nudne - ich piękno ujawnia się po refleksji.

Bo te filmy charakteryzują się przeważnie "KOMPLETNYM BRAKIEM AKCJI" - i to mi jakoś nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie! 10/10 :)

Albo jak to ktoś ostatnio ciekawie nazwał: jest w nich "akcja psychologiczna". Zjawisko świetne widoczne np w większej części "Historii przemocy" lub w serialach.

Jak dla mnie, to właśnie jest istota dramatyczności (sceniczności). Takie coś jest dużo trudniej zrobić, bo wymaga mega-profesjonalnego aktorstwa. Polecam film o którym mowa wyżej - na twarzy Viggo możemy dostrzec wszystkie typy emocji.